غربت دیرینه ام را با تو قسمت می کنم / تا ابد با درد و رنج خویش خلوت می کنم

رفتی و با رفتنت کاخ دلم ویرانه شد / من در این ویرانه ها احساس غربت می کنم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آرزو دارم بهاران مال تو / شاخه های یاس خندان مال تو

آن خداوندی که دنیا آفرید / تا ابد همراه و پشتیبان تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هیچ میدانی ؟

تا تو در آغـوش من گل نکنی‌

این بهار ، بهار نمی‌‌شود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سلام بر آنان که لایق سلامند / یک رنگ و یکدل و یک مرامند

هم گلند هم گنجینه هم دوست / هرچه از وی تعریف کنی نیکوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

برو ای خوب من، هم بغض دریا شو ، خداحافظ

برو با بی کسی هایت هم آوا شو ، خداحافظ

تو را با من نمی خواهم که “ما” معنا کنم دیگر

برو با یک “من” دیگر بمان “ما” شو، خداحافظ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

جاگذاشته ام دلی

هرکه یافت

مژدگانی اش تمام  “زندگی ام

محاسبه عاشقانه :

۱ + ۱ = همه چیز

و

۲ – ۱ = هیچ چیز

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

من که از کوی تو بیرون نرود پای خیالم / نکند فرق به حالم چه برانی چه بخوانی

چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی / نه من آنم که برنجم ، نه تو آنی که برانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اسپند دود می کنم ، برای عشقمان

هر شب

میان راز و نیاز های شبانه

 نکند جادوگر  زشت بی تفاوتی ، چشممان بزند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هر کسی می تواند با شما لبخند بزند

هر کسی می تواند با تو گریه کند

اما کسی که تو را دوست دارد

وقتی اشک در چشمان شماست ، میتواند آنرا تبدیل به لبخند کند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گفتی : نفرین میکنی ؟

گفتم : نه ، اما از خدا میخوام

هیچکس ، اندازه من دوستت نداشته باشد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آنکه دستور زبان عشق را

بی گزاره در نهاد ما نهاد

خوب می دانست تیغ تیز را

در کف مستی نمی بایست داد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

زندگی شبیه شعریست

قافیه هایش با من ،  ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد / ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد

چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند / برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

انسانهای خوب همانند گلهای قالی اند

نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دیـگـــر نه اشـکـــهایــم را خــواهـی دیــد

نه التـــمـاس هـــایم را

و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را…

به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی

درخـتـی از غــــرور کـاشـتم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلی که شکستی را گچ چاره نکرد ، گل گرفتمش
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با یاد تو این ستاره ها رنگی بود / این دفتر خاطرات من سنگی بود

از درس کلاس عاشقی سهمم باز / یک زنگ فقط دوری و دلتنگی بود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد / آنچه کردی تو به من هیچ ستم کار نکرد

سلام میکنم از روی مهربانی / سلام میکنم از روی شادمانی

سلام میکنم تا جان دارم / که خواننده این سلام را دوست دارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آن حرف که از دلت غمی بگشاید / در صحبت دل شکستگان میباید

هر شیشه که بشکند ، ندارد قیمت / جز شیشه دل که قیمتش افزاید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گل نشکفته در باغ امیدم / ز باغ زندگانی قصه چیدم

ندیدم من ز دنیایم وفایی / به قلبم غصه و غم را چشیدم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

همین مسیر را مستقیم بروی میرسی به دو راهی

یک راه به من ختم می شود ، آن دیگری به ختم من
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دو چشم آبی ات را میپرستم / لبان عنابی ات را میپرستم

برای من تو بی تابی مکن یار / که من شادابی ات را میپرستم

یه جهان قاصدک ناز به راحت باشد / بوی گل ، نذر قشنگی نگاهت باشد

خداوند شب و روز تمام لحظات / پشت و پناه تو عزیزم باشد . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آمدم امشب به میخانه تمنایت کنم

می نمیخواهم بیا ساقی تماشایت کنم

بی قرارم ساقی از میخانه بیرونم مکن

کرده ام می را بهانه تا تماشایت کنم . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

از بس خوابت را دیده ام دیگر نمی گویم “خوابم می‌‌آید”

می‌گویم “یـــــــارم می‌‌آید” وعده ی ما همان رویای‌ همیشگی  . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

بر لبم کس خنده ای هرگز مدید الا مگر

در میان گریه بر احوال خود خندیده ام . . .

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت

شاید از جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

هه ! مرا چه به فلسفه ؟؟؟

من هنوز در منطق چشمانت مانده ام !


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

شاهزاده ی عشقی که غلامت شده ام / پابند تو و اسیر دامت شده ام

گویند کبوتری وفادار تر از طوقی نیست / طوقی صفتم ، جلد مرامت شده ام

طلوع کن از سرزمین رویاهایم ای ستاره ی شب های تاریکم ! آسمان دلم را منتظر مگذار


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


بهانه های دنیا تو را از یادم نخواهد برد ، من تو را در قلبم دارم نه در دنیا


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


نفست باران است

دل من تشنه ی باریدن ابر  , دل بی چتر مرا مهمان کن !